Volwassenen met een goede cognitieve gezondheid maar met meer schadelijke orale bacteriën lopen mogelijk een groter risico op een belangrijke biomarker voor de ziekte van Alzheimer. Dit blijkt uit een onderzoek dat gepubliceerd is in Alzheimer’s & Dementia: Diagnosis, Assessment & Disease Monitoring.
Belangrijke biomarker
Bèta-amyloïde plaque is een van de twee belangrijkste biomarkers van de ziekte van Alzheimer. Alzheimerpatiënten vertonen lagere bèta-amyloïde 42-spiegels in cerebrospinale vloeistof, wat vertaalt naar hogere amyloïdespiegels in de hersenen. Er wordt verondersteld dat amyloïdeafzettingen in de hersenen het eerste pathologische kenmerk van Alzheimer is, decennia voor cognitieve disfunctie optreedt.
Oorzaak onbekend
De oorzaken van de ziekte worden nog niet volledig begrepen. Bewijs wijst erop dat ontstekingen, infecties en bacteriële dysbiose van de darm en mondholte een rol kunnen spelen. Bovendien is het algemeen bekend dat parodontale bacteriën, vooral bij orale ontstekingen, het hele lichaam kunnen beïnvloeden. Recent onderzoek suggereert dat ook de hersenen kunnen worden aangetast.
Onderzoek onder gezonde ouderen
Met behulp van een cross-sectionele studie onderzochten wetenschappers het verband tussen orale gezondheid en amyloïdeniveaus in de hersenen. 48 gezonde mensen van 65 jaar en ouder die geen tekenen van cognitieve stoornissen vertoonden werden geëvalueerd op parodontale bacteriën en bèta-amyloïdeniveaus in hun hersenvocht. De deelnemers ondergingen ook een reeks medische en psychologische tests, waaronder genotypering en MRI-onderzoeken.
Associatie tussen hersenamyloïde en orale bacteriën
Uit de resultaten bleek dat de aanwezigheid van hersenamyloïde werd geassocieerd met een toename in schadelijke orale bacteriën en verlaagde niveaus van gezonde bacteriën. Ook was een hogere subgingivale parodontale dysbiose geassocieerd met verlaagde bèta amyloïde 42-spiegels. Deelnemers met dergelijke spiegels van minder dan 571 pg/ml hadden hogere scores voor de orale dysbiose-index dan degenen met meer normale bèta-amyloïde 42-spiegels.
Vroege gebeurtenis
“Onze bevindingen toonden aan dat dysbiotische parodontale bacteriën geassocieerd waren met cerebrospinale-vloeistof (CSF)-biomarkers van amyloïdose maar niet met neurofibrillaire pathologie, wat leidde tot de hypothese dat parodontale dysbiotische effecten op [Alzheimerpathologie] een vroege gebeurtenis zijn”, schrijven de auteurs.
Groeiend bewijs
Aangenomen wordt dat dit de eerste studie is die het verband aantoont tussen bacteriën die aan de tandvleesrand worden aangetroffen en de biomarker bij cognitief gezonde ouderen. Het onderzoekt draagt bij aan het groeiende bewijs dat aangeeft dat parodontitis verband houdt met Alzheimer.
Schadelijke en nuttige bacteriën spelen rol
Hoewel het niet mogelijk was om oorzaak en gevolg te bepalen door de opzet van de studie, concludeerden de auteurs dat zowel schadelijke als nuttige bacteriën een rol spelen bij het moduleren van bèta-amyloïdeniveaus. Meerdere orale bacteriën lijken betrokken te zijn bij de expressie van amyloïdelaesies.
Onbalans voorkomen en behandelen
Aanvullende modellen zijn nodig om een directe link te leggen, maar het blijft essentieel om te onthouden dat een onbalans in bacteriën kan worden voorkomen en behandeld, schrijven de onderzoekers. “Parodontale dysbiose kan met behandeling worden veranderd, waardoor hoop wordt geboden dat de accumulatie [van bèta-amyloïde] kan woorden voorkomen, vertraagd of zelfs omgekeerd.”
Bron:
Alzheimer’s & Dementia: Diagnosis, Assessment & Disease Monitoring en Dentalinfo.nl